❤ My colorful world ❤

Mając dziecko zaczęłam zauważać jak szybko ucieka czas. Dlatego dzisiaj postanowiłam podzielić się listem, który napisałam do 12 - letniej mnie.      Cześć Juziek!      Wiem,  że bardzo chcesz pracować w więzieniu. Chcesz studiować resocjalizację, ale nie tutaj. Marzy Ci się inne miasto. Szczególnie często myślisz o Poznaniu. Zastanów się jednak dobrze, czy chcesz opuszczać ludzi, na których Ci zależy. Tutaj też możesz przecież spróbować. Niezależnie od tego co postanowisz, co postanowisz będzie dobrze. Od zawsze lubisz pomagać innym. Potrafisz wysłuchać, doradzić, a ludzie Ci ufają, więc może warto iść w tym kierunku. Nie pozwól sobie wmówić,  że się do tego nie nadajesz tylko dlatego,  że jeździsz na wózku. To nie twoja wina. Bez względu na wózek spróbuj wszystkiego na co masz ochotę. Pamiętaj, że żyjesz tylko raz, więc dobrze wykorzystaj ten czas.       Jeśli zauważasz,  że jakaś relacją lub miejsce źle na Ciebie wpływają,  zrezygnuj z tego. Nie warto tracić energii, uwierz mi.     

     Poród przedstawiany jest w mediach jako coś pięknego. Pomijane jest to, że towarzyszy temu bardzo często ogromny ból. Jednak to, jak on przebiegnie jest indywidualną sprawą każdej kobiety. Nie ma więc sensu opierać się na historii mamy, babci czy koleżanek. Niekoniecznie sprawdzi się to w Twoim przypadku.                                                                                       Strach, stres czy przerażenie są tu normalną sprawą. Ważne jest to, żeby spróbować nie nakręcać się niepotrzebnie. Nic dobrego z tego nie wyniknie.      Ja kiedy byłam pytana o to, czy boję się porodu bez zastanowienia odpowiadałam, że nie. Starałam się o tym po prostu nie myśleć.      Od początku byłam przygotowana na cesarskie cięcie. W moim przypadku nie było zbytnio innego wyboru ze względu na moją niepełnosprawność. Wiedziałam, że jest to operacja i powrót do stanu sprzed ciąży będzie trudny i czasochłonny. Do dzisiejszego dnia dochodzę do siebie i wiem, że jeszcze zajmie mi to trochę czasu