Bycie innym w tym kraju jest cholernie trudne. Wie to już raczej każdy. Społeczeństwo traktuje nasze pojedyncze cechy jako etykiety i wrzuca nas do określonego wora. Masz dodatkowe kilogramy? Na pewno o siebie nie dbasz, chuj z tym, że możesz na coś chorować. Ludzi to nie interesuje. Liczy się to, jak wyglądasz. Masz jakąkolwiek niepełnosprawność? Potrzebujesz opiekuna. Nie masz prawa do wychodzenia z przyjaciółmi, do założenia rodziny. Kochasz kogoś tej samej płci? To się leczy. Mogłabym wymieniać tak jeszcze setki bzdur, które są nam wkładane do głów, ale po co? To do niczego nie prowadzi. Spróbujmy nie szufladkować ludzi pod względem cech. Każdy z nas jest inny i każdy z nas zasługuje na szacunek i akceptację. Długo zajęło mi dojście do tego, żeby zrozumieć, że nie warto przejmować się spojrzeniami czy komentarzami ludzi totalnie mi obcych. Naprawdę mi to dobrze wychodziło przez bardzo długi czas. Jednak od momentu, kiedy zaczęłam wychodzić sama z córką takie komentarze czy